;)
Yaz dostum; bu ilçede birlik ve beraberliğin olmadığı, yükselmeye çalışanın paçasından tutulup aşağı çekildiği, memleket çocuğunun değer görmediği uzaktan gelenin baş göz edildiğini...
Yaz dostum;
Bu ilçenin geri kalmasının yegane nedeni oturduğu koltuğu kaybetmemek için,
suya sabuna dokunmayanlar olduğun ve küçük olsun benim olsun mantığıyla hareket
edip makama yapışanların eseri olduğunu….
Yaz dostum;
Şehrin çıkarlarından ziyade şahsi çıkarları uğruna mücadele eden, yağmur nereye
tarlayı oraya taşıyanların, her dönem kaybeden şehre karşı, her dönem kazanan
uyanıkların eseri olduğunu…
Şehre dair
cebinde projesi olmayanların, cebindeki paradan aldıkları güçle edindikleri
koltuklarla sıfat edindikleri şehrin adının Ceyhan olduğunu yaz…
Yaz Dostum; siyasi
çekişmeler uğruna her geçen gün geriye giden şehirde değişmeyen tek şey
siyasetteki kişiler olduğunu…
Dünyanın
bildiği Ceyhan’da memleket çocukları iş bulamadığından dünyanın dört bir yanına
dağılırken, etrafımızda kurulan onca işyerinde mumla arasan neredeyse memleket
çocuğu bulunmayacağını da yaz dostum…
***
Diyeceksiniz
ki şairliğe mi özeniyorsun? Hayır, yok öyle bir niyetim. Hemen hemen her gün
gazeteciler olarak karşılaştığımız sözlerden sadece bir kaçıdır bu sözler.
Sıradan vatandaşın ‘Yaz dostum veya yaz gazeteci’ demesine bir nokta da insan
’EYVALLAH’ diyebiliyor da bunu belli makamlarda olupta ‘Sen gazetecisin yaz’
deyip, kendi söyleyemeyenlerden duyunca ister istemez ‘Madem sen
söyleyemeyeceksen o zaman o koltuğu ne diye işgal ediyorsun?’ demekten kendini
alıkoyamıyor..!
Bu ilçede
herkes kapalı kapılar arkasında her şeyi çok biliyor, kimin iş yapamadığını,
kimin sadece makam işgal ettiğini, ilçenin neden geri kaldığını konuşuyor da
bunu kamuoyuna duyurmaya gelince ‘Gazeteci yazsın’ demesini bir türlü
anlayamıyorum.
--- Ceyhan’da,
70’li, 80’lı yıllarda bilmem kaç tane tiyatro salonu, kaç sinema salonu varmış,
Çukurova bölgesinin alışveriş merkezi, bildiğimiz tüm ünlü sanatçılar Ceyhan’da
sahne alır, ünlü olabilmenin yolu neredeyse bu ilçeden geçermiş… diye
anlatılır. Ben o dönemleri yaşım itibarıyla bilmem ve yaşamadım ama
anlatılanları duyunca ağzım açık kalıyor ve en sonunda peki NE OLDU O CEYHAN’A?
Diye soramadan da alamıyorum kendimi.
Ne oldu
gerçi o Ceyhan’a?
Zengini göç
etti, göç etmeyen varlıklılar, büyük işadamlarımız sabah Ceyhan’a gelip saat 5
olduğunda kazandıkları paralarla birlikte şehirde kalmayınca, eski samimiyeti
yitirince, memleket çocuğunu kollamayınca, yanlış yapanı tenkit, üreteni
desteklemedikçe ne oldu dememek lazım aslında…
Velhasıl
Kelam; Ceyhan eski Ceyhan’da, insanlar eski insanlar değil Azizim
