YAZ DOSTUM...!

Yaz dostum; bu ilçede birlik ve beraberliğin olmadığı, yükselmeye çalışanın paçasından tutulup aşağı çekildiği, memleket çocuğunun değer görmediği uzaktan gelenin baş göz edildiğini...

Yaz dostum; Bu ilçenin geri kalmasının yegane nedeni oturduğu koltuğu kaybetmemek için, suya sabuna dokunmayanlar olduğun ve küçük olsun benim olsun mantığıyla hareket edip makama yapışanların eseri olduğunu….

Yaz dostum; Şehrin çıkarlarından ziyade şahsi çıkarları uğruna mücadele eden, yağmur nereye tarlayı oraya taşıyanların, her dönem kaybeden şehre karşı, her dönem kazanan uyanıkların eseri olduğunu…

Şehre dair cebinde projesi olmayanların, cebindeki paradan aldıkları güçle edindikleri koltuklarla sıfat edindikleri şehrin adının Ceyhan olduğunu yaz…

Yaz Dostum; siyasi çekişmeler uğruna her geçen gün geriye giden şehirde değişmeyen tek şey siyasetteki kişiler olduğunu…

Dünyanın bildiği Ceyhan’da memleket çocukları iş bulamadığından dünyanın dört bir yanına dağılırken, etrafımızda kurulan onca işyerinde mumla arasan neredeyse memleket çocuğu bulunmayacağını da yaz dostum…

***

Diyeceksiniz ki şairliğe mi özeniyorsun? Hayır, yok öyle bir niyetim. Hemen hemen her gün gazeteciler olarak karşılaştığımız sözlerden sadece bir kaçıdır bu sözler. Sıradan vatandaşın ‘Yaz dostum veya yaz gazeteci’ demesine bir nokta da insan ’EYVALLAH’ diyebiliyor da bunu belli makamlarda olupta ‘Sen gazetecisin yaz’ deyip, kendi söyleyemeyenlerden duyunca ister istemez ‘Madem sen söyleyemeyeceksen o zaman o koltuğu ne diye işgal ediyorsun?’ demekten kendini alıkoyamıyor..!

Bu ilçede herkes kapalı kapılar arkasında her şeyi çok biliyor, kimin iş yapamadığını, kimin sadece makam işgal ettiğini, ilçenin neden geri kaldığını konuşuyor da bunu kamuoyuna duyurmaya gelince ‘Gazeteci yazsın’ demesini bir türlü anlayamıyorum.

--- Ceyhan’da, 70’li, 80’lı yıllarda bilmem kaç tane tiyatro salonu, kaç sinema salonu varmış, Çukurova bölgesinin alışveriş merkezi, bildiğimiz tüm ünlü sanatçılar Ceyhan’da sahne alır, ünlü olabilmenin yolu neredeyse bu ilçeden geçermiş… diye anlatılır. Ben o dönemleri yaşım itibarıyla bilmem ve yaşamadım ama anlatılanları duyunca ağzım açık kalıyor ve en sonunda peki NE OLDU O CEYHAN’A? Diye soramadan da alamıyorum kendimi.

Ne oldu gerçi o Ceyhan’a?

Zengini göç etti, göç etmeyen varlıklılar, büyük işadamlarımız sabah Ceyhan’a gelip saat 5 olduğunda kazandıkları paralarla birlikte şehirde kalmayınca, eski samimiyeti yitirince, memleket çocuğunu kollamayınca, yanlış yapanı tenkit, üreteni desteklemedikçe ne oldu dememek lazım aslında…

Velhasıl Kelam; Ceyhan eski Ceyhan’da, insanlar eski insanlar değil Azizim